De gedeelde baksteen in de maag? Meerwaarde realiseren door gemeenschappelijk wonen en collectief bouwen.

De Vlaamse bevolking groeit, vergrijst en wordt meer en meer divers. Het aantal gezinnen stijgt, de grootte ervan daalt, nieuwe gezinsvormen - zoals eenoudergezinnen of nieuw samengestelde gezinnen komen vaker voor. Het bestaande woonpatrimonium, met veelal klassieke ééngezinswoningen, is hier niet op aangepast. Er is nood aan meer betaalbare kleine woningen, maar ook de vraag naar flexibele woontypes en innovatieve woonvormen stijgt. Ondernemende burgers nemen initiatief om die veranderende woonwensen in te vullen. Via collectief bouwen en gemeenschappelijk wonen gaan ze op zoek naar winst op ruimtelijk, financieel maar ook op sociaal vlak. Ook het Vlaams ruimtelijk beleid ziet potenties in het stimuleren van gemeenschappelijk wonen zoals bijvoorbeeld cohousing, om het ruimtelijk rendement op een kwaliteitsvolle manier te verhogen, de buurten leefbaar te houden en de sociale cohesie te verhogen. Ondanks de stijgende interesse voor cohousing, werden er de voorbije jaren maar weinig projecten gerealiseerd. Het is als initiatiefgroep echt niet evident om een project van de grond te krijgen. Maar ook voor overheden is het niet zo makkelijk om gemeenschappelijk wonen en innoverende projectontwikkeling door burgercollectieven actief te ondersteunen. De paper bespreekt knelpunten voor het realiseren van gemeenschappelijk wonen via collectief bouwen, vanuit het standpunt van een initiatiefgroep voor cohousing. Hieruit worden algemene aanbevelingen gedaan om deze nieuwe woon- en bouwcultuur in Vlaanderen beter te ondersteunen. Bovendien worden er ook specifieke sleutels aangereikt voor ruimtelijk beleid om dergelijke innovatieve initiatieven ook te laten renderen voor een ruimere omgeving.

http://ift.tt/2qLOkWk